FOTOGRAFIA ZIMORODKA

Ani trochę nie potrafię 

przypomnieć sobie 

Pierwszych chwil 

gdy piasek wpadł w oczy. 

Jakbym od zawsze miała go 

gdzieś z tyłu rzęs i z tyłu głowy... 

But numerem nowy

I kilka zacerowanych dziur.

Ot tyle. 

Delikatnie przypomnę sobie 

Zapach paru domów. 

Takich, w których 

Nie bywam już często 

Lub nie bywam w ogóle. 

Domów takich,

Co we wspomnieniach tulę czule

Lub chciałabym uniknąć wspominek. 

Herbat cukrzonych, 

W serniku rodzynek

I czekolady połamanej na kostki. 

Uwierzysz mi Mała, 

Że te dzieci dorosły? 

Dokładnie potrafię

Przypomnieć sobie

Kształt

Zarys piór

I nakrapiane skrzydła

Księżycową mgłą

Na tle obdartego płotu. 

I choć w niwecz

Poszło tak wiele

Niebywałych wspomnień,

I choć żar asfaltu

Już stóp nie rani... 

Nikt mi nie wmówi,

Że mimo wciąż tych samych oczu:

Jesteśmy tacy sami.

Ilustracja powstała przy pomocy sztucznej inteligencji